Zeg ik ja of nee tegen twee onder de twee? 

Vanaf men wist dat we een tweede kind wilden hoorden we vaak; “wacht nog maar even, je hebt tijd”. Maar dat wilden wij niet horen en beter nog; dat vroeg ik toch helemaal niet? Met andere woorden, denk 2x na vooraleer je hierover advies geeft liefste ouders van 2 of meerdere kinderen. Dat zal ik ook doen ondanks ik nu af en toe de druk ervaar om het net wel te zeggen ha-ha 😉 

Mijn zus en ik

Ik verschil slechts 20 maanden met mijn zus en dat is net heerlijk. Ja wij hebben elkaar willen afmaken tijdens onze kindertijd, meermaals eigenlijk, op de meest lugubere manieren, maar nu zijn we echt 2 handen op 1 buik ondanks onze gigantische verschillen in persoonlijkheid. 

Ik wilde heel graag zo iemand als mijn zus voor Livia en dan liefst ook met weinig leeftijdsverschil. Een enig kind kan even gelukkig zijn, daar twijfel ik geen seconde aan, laat me daar wel duidelijk in zijn. Ik had gewoon ook van jongs af aan de droom meerdere kinderen te krijgen en groot te brengen. Liefst zelfs 3. Maar daar ben ik van teruggekomen sinds de komst van Livia. 2 kindjes is voor ons voldoende. Voor ons voelt de cirkel rond met onze 2 kleintjes. En daarbij vind ik zwanger zijn echt een opgave, mijn aandacht (ver)delen nog een moeilijker vraagstuk en een kind met allergieën en krampen spant de kroon dus neen, bedankt. Het is prima voor ons zo.

Livia en Lewis verschillen 21 maanden en een goede week, leek ons ideaal. Maar ervaren we dat nu ook zo?
Zeg ik nu ja of neen tegen 2 onder de 2.

Wel, ik zeg ja en neen. Ik begrijp nu de mensen die het me afraadden maar weet ook waarom anderen het net adviseerden. 

Awel ja;

DUTJES

Het is hier een ietwat andere situatie aangezien Lewis’je ons liefste huilbaby’tje is maar dan nog apprecieer ik de moment dat Livia een dutje doet enorm. Ik kan dan even al mijn aandacht bij Lewis leggen zonder me in stukken te willen snijden en omgekeerd. 

Kinderopvang vs school

In principe zijn we vrij om te kiezen wanneer we Livia afzetten en ophalen. Ik wil haar structuur zeker behouden maar nu varieert het heel soms wel wat. En dat had niet gekund als Livia al naar school ging. Dan had ik me steeds in alle bochten moeten wringen om die precieze uren te kunnen respecteren.

Samen

Als Lewis start in de kinderopvang gaat Livia ook nog enkele maanden met hem mee. Ik vind dit een fantastisch gegeven! Lewis zal het mogelijks minder moeilijk hebben zich aan te passen aangezien zijn zusje er rondloopt. 

Team no sleep 

We zaten al in de fase met weinig slaap. Die fase ineens verlengen waarna die nooit meer terugkomt leek ons ook wel het handigste.

Spullen 

Het bedje van Livia schuift meteen door, de luiertafels blijven gewoon staan, het afdruiprekje van de flessen blijft… Handig om niet te moeten opbergen en weer boven te halen, toch? 

Neen, toch maar niet; 

Livia vs begrijpen

Ik denk dat dit wel een ontzettend belangrijk gegeven is en mogelijks het zwaarste gewicht is om de balans te maken.

Livia babbelt ontzettend goed en ik ben me heel bewust hoeveel geluk we daarmee hebben. Ze kan echt duidelijk maken wat ze (niet) nodig heeft, of wat ze denkt. Ik heb een boekje met gevoelens in huis maar gevoelens benoemen buiten blij, boos en verdrietig is nog niet aan de orde. Ik probeer jaloezie uit te leggen want uiteraard is dat wat ze geregeld voelt maar dat is nog zo moeilijk voor een 21 (nu 23) maander. En al dat huilen van Lewis maakt haar zo ontzettend onrustig dat ik denk dat als ze iets ouder geweest was ik beter kon uitleggen, of dat zij beter kon begrijpen, wat er aan de hand is. Nu, als hij huilt, zegt ze dat hij bij mama moet drinken of dat hij moet slapen. En ze heeft ergens een punt hoor, maar uiteraard is huidhonger hier het grootste concept dat ze zelf wel nodig heeft maar nog niet begrijpt bij haar broertje. 

Slapen

Ik wil Lewis graag af en toe in zijn eigen bedje leggen om te wennen maar als dat even in beslag neemt heeft Livia het moeilijk om alleen te blijven beneden ook al maakten we goede afspraken. Ze kan de impuls om me te zoeken nog niet onderdrukken, wat heeeeel normaal is voor haar leeftijd natuurlijk. Dat geeft mij wel wat stress! Ook als Livia in bed moet en net Lewisje me nodig heeft is het keuzes maken en… kiezen is verliezen op dit vlak! Dat mijn man thuis werkt is wel de grootste luxe, al voelt dat zeker voor hem niet zo.

Trap af 

Zo stom hè, maar ik durf Livia nog niet zelfstandig de trap te laten afgaan. Het is een stenen trap, het kind kan echt ongelukken doen. Naar boven lukt al wel prima en laat ik toe als ik vlak achter haar kom. Maar als ik dus Lewis eerst naar beneden breng of andersom durft Livia wel eens heel heftig te reageren. 

Soit dat zijn kleine dingen hè! 😉 Maar wil volledig zijn.

Hulp

Livia wilde in het begin graag helpen en overal las ik ook dat ik dit enorm moest aanmoedigen maar dat is voorbij. Ze wil niet helpen, ze wil liefst niet betrokken worden en ze huilt omdat ze ook aandacht wil op dat eigenste moment. Zo verzint ze zelf kaka te hebben gedaan als ik zijn luiertje doe ocharme. Haar popje laat ze sinds 2 weken na de komst van Lewis ook compleet links liggen… Toen startte ook het urenlang huilen…

Ik denk dat er hier wel een groot verschil had kunnen zijn als Lewis zich niet zo oncomfortabel had gevoeld. 

Kinderopvang 

Er zal een periode zijn waarbij ze allebei tezamen naar de kinderopvang gaan en dan zullen de kosten wel even oplopen natuurlijk. We hebben een private crèche dus reken maar uit.

Verder kan ik eigenlijk niet echt zeggen waarom iets net wel of niet opweegt in de keuze van 2 kindjes onder de 2.

Iedereen maakt die keuze volledig zelf maar wel leuk dat ik hier nu eens over kan meepraten ipv de adviezen te krijgen op voorhand 😉