you are ‘Berry’ loved

Deze titel kon ik niet laten liggen gezien haar grote liefde voor aardbeien.

Dat de melk al een gigantische zoektocht was beschreef ik al eerder maar dan hadden we nog geen idee hoe het met groenten en fruit zou gaan…

Koemelkeiwitallergisch en wat nu?

Livia is ernstig koemelkeiwitallergisch (kma). De reacties die zij krijgt op koemelkeiwitproducten zijn huiduitslag, beenharde stoelgang die niet door haar aarsje past en af en toe bloed bij de stoelgang. Hiervoor kreeg ze dus die peperdure aangepaste melk en daarnaast een goede dosis laxeermiddelen.

De kinderarts waarschuwde ons zeker niet te starten voor de 16weken aangezien kinderen met een kma vaker durven (over)reageren op veranderingen in de darmflora en meer frequent allergisch blijken aan meerdere voedingsingrediënten. Verder stelde ze voor telkens minstens 5 dagen eenzelfde product te testen zodat we altijd wisten waarop ze nu juist reageerde. Omwille van haar reflux telden we af naar de datum dat ze 16weken werd. Kinderen met reflux zijn vaak erg geholpen met vaste voeding omdat dit niet gemakkelijk terug in de slokdarm naar boven treedt in tegenstelling tot lopende melk.

Dag 1; venkel.

Dit zou het minst belastend zijn voor de darmen en zelfs een laxerende werking hebben. Ze at het wel maar ik merkte dat ze de fysieke ontwikkeling nog niet voldoende beheerste om effectief goed te eten. Bijvoorbeeld haar mondje dat ze niet spontaan opende bij het lepeltje…  We oefenden wel vanaf een tweetal weken voordien door ze al te laten spelen met een lepeltje zodat ze dit al ‘kende’. Ze kokhalsde enorm veel, wat doodnormaal is aangezien de kokhalsreflex nog vooraan op de tong ligt, maar ze at toch kleine beetjes. Ik ben ondertussen ook geen voorstander meer om voor de 6 maanden te starten met gepureerde voeding. Ik vind het onlogisch een kind half liggend vaste voeding te geven, zo eten wij toch ook niet? Hierover verder meer.

De dag na de eerste ervaring met venkel deed Livia anders. Ze huilde plots terug veel, ze duwde continu op stoelgang die maar niet kwam, sliep (nog) slechter… Ik gaf haar wel opnieuw die dag een portie venkel. Tegen de avond werd het huilen erger. En dan zagen we waarom. Ze duwde op een bolletje stoelgang dat onmogelijk door de anus paste. We moest haar helpen en staken nadien een suppo met laxantia op die ondanks heel veel verdriet wel het gewenste resultaat opleverde. We moesten sowieso naar de kinderarts nadien en ook zij verschoot van de heftige lichamelijke reactie op venkel.

Poging 2: kiwi en sinaasappel

Haar voorstel was om dan toch maar te starten met sinaasappel en kiwi; dit bevordert namelijk ook heel goed de stoelgang en zorgt zelden voor last. De zuurtegraad in combinatie met haar reflux zouden niet voor problemen zorgen omwille van de aangepast medicatie die ze kreeg. U vraagt, wij draaien. Ze vond het verschrikkelijk zuur maar bleek toch wel fan! Ik zie het nog zo voor me; in haar relax op tafel dichtbij de raam, een schilder vestje aan tegen het smossen en die oogjes die bijeen knepen door de zurigheid. Heerlijk kind!

De dag nadien maakten we precies hetzelfde mee als de na de venkel. We hielden dit een vijftal dagen vol maar besloten dan nog eens te wachten tot ze 5 maanden ‘oud’ was. Na 5 maanden probeerden we opnieuw en botsten we wederom op hetzelfde gegeven waar enkel de suppo met laxantia voor opluchting kon dienen. Een no-go voor ons en we kozen opnieuw te wachten tot ze wat ouder was en haar darmen hopelijk ook wat meer matuur zouden zijn.

6 maanden ‘oud’

Livia werd 6 maanden wanneer we nog eens probeerden maar nu met enkel aardappel. Ik had daar weer zo’n zin in om te geven! Maar…  l’histoire se répète. Ze startte ondertussen in de crèche waar ze dus nog steeds enkel melkjes dronk ipv enige vorm van vaste voeding. Wanneer we na nog enkele pogingen opnieuw ten einde raad bij de kinderarts stonden en Livia al 7,5 maanden oud was schreef ze een ander laxeermiddel voor, beter voor haar leeftijd en makkelijker toe te dienen; Forlax Junior. Normaal hebben kinderen met één zakje genoeg, Livia heeft er twee nodig.

Rapley

Een wereld ging open; op aanraden van de kinderarts gingen we nu opnieuw starten en niet meer stoppen. Ik maakte elke 5 dagen een nieuwe groente klaar, soms zelfs al fruitjes. Ik koos wel bewust voor de Rapley methode in combinatie met gemixte groenten en fruit. De Rapley methode werkt met stukjes die de kinderen zelf nemen indien ze daar interesse voor hebben. Ze bepalen dus zelf wat ze nemen en hoeveel ze daarvan eten. In principe past dit perfect bij elke manier van ontdekken; met de mond zabberen, lekken, zuigen… Ik pureerde nadien wel wat ze liet liggen ondanks dit indruist tegen de methode. Ik wilde gewoon wel echt zeker zijn dat haar darmpjes het eten überhaupt konden verteren aangezien het in de crèche altijd gepureerd zou zijn en ze daarvan misschien wel meer at dan van stukjes. Ondertussen at ze dus nog steeds niets in de crèche omdat die niets apart konden klaarmaken (stedelijke crèche dus veel regeltjes) maar at ze dan tegen 17u thuis haar stukjes groenten en/of fruit. Dit werkte voor ons prima.

Covid-19

Door Covid-19 was Livia voltijds thuis en kregen we de kans om in één rechte lijn naar haar succes te stevenen. Ze at na een tijdje super goed en met veel smaak bijna alle groenten- en fruitsoorten, ook die waaraan ze voordien allergisch leek! We hebben sindsdien nooit meer problemen gehad met haar stoelgang tenzij ze ziek was.

Zelfs rijstwafels en brood maakten stilaan hun intrede rond de leeftijd van 10 maanden. En wat is zij een brood-eter!!! Terwijl ik er helemaal niet gek van ben lust zij het liever dan eender wat. Vaak doe ik er een beetje smoothie op die ze in de namiddag krijgt en dan smikkelt ze alles mooi op.

Kinderopvang

Livia gaat sinds begin augustus terug naar de kinderopvang en eet daar nu gewoon mee zoals alle kinderen maar op hun vraag nog steeds gepureerd. Nuja, dat is ook niet waar… Eigenlijk is ze daar meestal in hongerstaking, maar niet omwille van allergieën natuurlijk… En net daarom willen ze eerst gepureerd verder omdat ze dan een beter zicht hebben op hoeveel ze precies eet. 

Smospot

Ik las ooit een artikel dat het gezond was een kind te laten smossen om zo de creativiteit een boost te geven. Ik ben dan zo iemand die dit voor waarheid aanneemt en haar kind effectief laat smossen. En Livia overdrijft dan weer enorm, maar ja, ik wil haar creativiteit niet temperen hè? Maar bon, ook voor mij zijn er wel grenzen. En daarom kozen we voor bepaalde producten van Flingo om het ons gemakkelijker te maken zoals deze placemat in de vorm van een konijn die toch iets of wat de tafel beschermt van Livia’s ravage. Ook de mini mat en sticky plate bunny met super leuke uitgave van de smiley en het konijntje zijn een echte hulp. Die zuigen zich vast aan het tafelblad zodat het potje zelf niet eindigt waar het niet hoort, de grond.  Ohja en dat konijntje kan je zelfs afdekken met het bijpassend dekseltje en dus meenemen op verplaatsing! Zo gaan we veel liever op restaurant met Livia. Halleluja voor deze uitvindingen!

Open bekertje versus Livia

Zoals jullie weten werk ik als verpleegkundige voor Kind en Gezin en hier spreken we al vroeg over de introductie van een open bekertje. Wij kozen er daarom voor om vanaf de start te oefenen met een open bekertje. En Livia doet dit eigenlijk vanaf moment één bewonderenswaardig goed. Tegenwoordig verkies ik soms wel een flesje met water omdat het op die manier niet kan misgaan maar als ik op een rustig moment Livia eten geef laat ik ze ook zelf oefenen met drinken. Het zelf opnemen van de beker en effectief drinken lukt 50/50. De andere helft van de keren draait ze gewon het bekertje om en ligt al het water verspreid over Livia, de eetstoel en de grond. Wij kozen voor de open bekertje van Flingo, de grip cup die van silicone is en dus heel makkelijk hanteerbaar voor Livia. Echt. Een. Aanraderyou