Rust thuis? Witte ruis!

De (b)roze wolk

Na 5 maanden proberen (lees: een strikt schema wat voor hilarische momenten zorgde) was het raak! We waren meteen in één rechte lijn naar onze roze wolk vertrokken. Onze eerste tegenwind begon op 5,5 weken zwangerschap door 24/24u misselijk te zijn en over te geven tot maar liefst een kleine 20weken ver. Oké, dat was voorbij en dan konden we nu terug verder stijgen om hopelijk snel onze roze wolk (van een baby) te bereiken.

Op 35weken kregen we te maken met een kleine wolkbreuk door een beginnende zwangerschapsvergifitiging die dan op 38 weken zorgde dat Livia haar intrede (al) maakte.

Ik moet je niet schrijven wat voor een vloedgolf van liefde me op dat moment overkwam want daarvoor schrijf ik dus deze blog niet. Misschien ooit een andere keer. 3 augustus 2019. Livia in ons leven, een borstvoeding die prima op gang kwam, al krijg ik terug rillingen als ik denk aan die pijnlijke tepels, veilig in onze cocon met de liefste mensen rondom ons… De roze wolk was een feit, we waren er geraakt! En geloof mij, die wolk hing kilometers boven de aarde, zo hoog!

Wie hoog klimt kan laag vallen

Na enkele dagen al veranderde Livia in een wat men noemt ‘huilbaby’. Ook hier kan ik veel over schrijven maar wederom niet de reden van deze blog. Eindelijk kregen we het verdict op 11 weken; Livia heeft een ernstige koemelkallergie en eigenlijk had de vroedvrouw dit al op 3weken al vermoed maar toch kregen we pas op 11 weken de bevestiging van de (5e) pediater. 

Slapen als een baby 

Deze uitspraak begrijp ik tot-aal niet! Het maakt me ook boos zelfs. Slapen baby’s dan zo goed ja? Slapen ze zodanig veel uren waardoor je de wereld weer rooskleurig kan zien? 

Wat. een. grap! Livia had heel erg veel pijn gekend dus hield ik ze ze goed als continu bij mij, ook als ze sliep. Van zachtjes in slaap wiegen begonnen we op termijn zelfs te walsen met haar in de (rechter)arm om toch maar die slaap te vinden. Dit was enorm intensief, geloof mij. Leuk weetje; de grootmoeders en vriendinnen die wilden helpen moesten ook walsen, dat was Livia haar (negatieve) slaapassociatie, willen of niet! Tetradoek op haar voorhoofdje, tutje in de mond en dansen maar. Tot de leeftijd van……… 8 maanden! Livia woog toen al 10kg (grote papa herinner je dat nog even). Mijn grote liefde had een blokkade in zijn rug gekregen waardoor het walsen niet meer kon afgewisseld worden en ik stilaan ook begon te bezwijken onder de 10kg wegende danspasjes die telkens langer duurden en minder slaap teweeg brachten. 

Je voelt me al aankomen… Daar kwam de reddende engel, Nathalie Schittekatte van Snuggles & Dreams, neergedwarreld in ons leven. Ik had al 2 boeken volledig uitgelezen en (proberen) toepassen op Livia betreffende slaaptrainingen maar deze werkten voor onze kleine slaapduivel niet of ik deed het fout natuurlijk. 

Gecontroleerd (samen) huilen 

Ik ben altijd uitgegaan van mild ouderschap, ook huilen was een absolute no go. Maar de vergelijking van Nathalie tussen een volwassene en een baby maakte me duidelijk dat er hoe dan ook tranen zouden vloeien. Ik citeer even haar woorden ‘Als volwassene is veranderen ook niet fijn, voor een baby evenmin maar deze kan énkel communiceren door te huilen’. Dat was duidelijk, tranen zouden vloeien en ik wist ook al hoe sterk Livia haar karakter was dus ik was er ‘klaar’ voor. 

De geweldige pinguïn 

Al na enkele dutjes merkten we een fenomenaal verschil; ze sliep zelf (in), vond haar eigen tutje en sliep langer. Maar op momenten zoals wanneer ik beneden telefoon kreeg, de vuilkar passeerde, ik de vaatwasser wilde uitladen,… werd ze meteen wakker en was terug (in)slapen onbegonnen werk. 

WITTE RUIS dacht ik! Ik herinnerde me dit stukje uit de webinar en wist dat we dit NU moesten proberen! Stiekem had ik het gebannen in mijn hoofd uit angst een andere associatie aan te leren maar dit was nergens voor nodig las ik nadien in Q&A. Witte ruis kan je namelijk steeds stiller en stiller zetten vanaf je het wil wegnemen. 

We begonnen met YouTube om te zien of het iets voor Livia was. Wist je dat je hier kan kiezen voor 12u aan een stuk witte ruis? Meteen raak! Ze sliep als een roos! Hallelujah! Maar wat met de nachten. 10u aan een stuk laten afspelen? Ik ben dan gaan lezen op de website van Snuggles & Dreams en zag dat Nathalie de ‘Zazu Zoe de pinguïn’ adviseerde. Het muziekdiertje is draadloos en bestaat uit 5 voorgeprogrammeerde melodieën, namelijk hartslag (ideaal voor een newborn), witte ruis, natuurgebied (fluitende vogeltjes), lounge muziek en traditionele slaapliedjes. Het is ook mogelijk door via je telefoon je eigen muziekjes af te spelen met Bluetooth. Ohja je kan trouwens ook het hoofdje licht laten geven, hard of zacht, zeg het maar hoor, die pinguïn kan alles! 

We hebben ons die dan ook meteen aangeschaft en nu komt het neusje van de (slapende) zalm; dit springt vanzelf af na 20min en springt weer op als ze begint te huilen of wakker wordt! Ik weet nu dat als ze ‘s nachts wakker wordt en ik de ruis hoor opspringen ze zeker terug in slaap zal vallen. Ook als we overdag ergens anders vertoeven en Livia een dutje moet doen staat de pinguïn haar (en ons) bij. 

Indien je vragen hebt of opmerkingen mag je zoals altijd mailen, me via sociale media contacteren of hieronder reageren.