Remember remember…

Ik ben een enorm gestructureerd persoon, een perfectionist, een controlefreak en allesbehalve een chaoot. Ik gooi dan ook liever alles weg dan dat er iets ‘teveel’ in mijn kasten ligt. Maar toen ik mama werd veranderde dit volledig ten opzicht van Livia. Ik wil liefst ALLES bijhouden dat met haar te maken heeft (gehad)! Tijdens de zwangerschap begon dit al met de zwangerschapstest waarop ik het plakkertje van mijn bloedname kleefde. Ik bewaarde dit 9 maanden in… onze kluis ha-ha-ha. Ik hield een zwangerschapsboek bij waarin ik de echo’s kon plakken, trok foto’s in eenzelfde kleedje voor telkens dezelfde muur,… De tijden dat ik verschrikkelijk misselijk was deed ik niets van bovenstaande. Ik kon het gewoonweg niet opbrengen! Zo kreeg ik een lintmeter om mijn buikomtrek telkens op aan te duiden midden in mijn kotsmisselijke periode. De lintmeter ligt onaangeroerd op zolder voor een 2e kind want tijdens de zwangerschap van Livia associeerde ik het aan een horrortijd. 

Bevallen en bijgehouden

Van de bevalling zelf heb ik het schaartje nog waarmee manlief de navelstreng doorknipte. Er hangt zelfs nog bloed aan! Vies? Helemaal niet! Het modieuze enkelbandje met haar naam op en nog moderner mutsje dat vanaf haar eerste aardse seconden werd opgezet zitten allemaal in een gepersonaliseerd doosje met haar naam op van Mimelittlethings (zie foto). Verder knipte ik al een goudlokje haar af om in een daarvoor bestemd bewaarpotje te steken. Van de 3 geboortegeschenkjes die we maakten hield ik er van elks eentje bij, alsook een aantal van haar geboortekaartjes. Ook de felicitatiekaartjes borg ik mooi mee op. Soms vraag ik me af wie ik hier nu een plezier mee doe, mezelf of Livia op latere leeftijd? 

Groei-en bloeiboek

Van Lori Mariette ‘pikte’ ik onlangs nog het idee van een groei- en bloeiboek over dat zij dan weer via iemand anders had overgenomen. Dit is een gepersonaliseerd boekje dat je door elke verzorgster die je kind ooit had te laten invullen (verzorgster crèche, juf, meester…). Lijkt me super fijn als Livia dan leest wat voor een kind ze was en hoe ze overkwam. 

Kindboekje 

Vanaf het begin vul ik ook heel ijverig haar kindboekje van Kind en Gezin in. Daar staat telkens de datum met daarachter haar nieuwe ‘kunstjes’ zoals eerste keer schommelen, eerste keer in de jacuzzi, eerste tandje, eerste keer… Ik schrijf dan weer zodanig veel dat ik eigenlijk te weinig pagina’s heb waardoor ik zelf blaadjes moet toevoegen… Ligt dit dan aan mij of had mijn werkgever beter wat meer schrijfruimte moeten voorzien? 

fotoboeken

Nadat Livia 6 maanden was liet ik ook al heel wat foto’s afdrukken… 342 om precies te zijn en ik had dan echt nog heel streng geselecteerd hè?
Hoe ik de fotoboeken zie weet ik nog niet precies maar dat die er komen, wees daar maar zeker van! Mijn mama maakte fotoboeken door foto’s op een groen blad te plakken en ernaast te schrijven welk jaar we waren en op welke locatie. Super fijn om door te bladeren maar al goed zijn er al heel wat nieuwe oplossingen om dit mooier te bundelen zegt. 

Dagboek

Verder ben ik ook van plan ooit mijn blogs te bundelen om als een soort dagboek te bewaren. Ik was ooit effectief een dagboek begonnen in mijn notities maar ben hier na een aantal maanden mee gestopt. In principe haal ik voldoende topics aan in mijn blogs die een rode draad gaan vormen in de levensjaren van Livia. Plus, wie gaat die nu effectief lezen nadien dacht ik…

Van een vriendin kregen we trouwens ook ‘diploma’s’ per mijlpaal voor Livia; een diploma voor haar eerste tandje, een diploma voor haar eerste woordje, eerste keer pipi op het potje,… suuuuuper fijn om op te hangen en lijkt me fijn om haar steeds te belonen met een diploma!

Mijn eigen wijsheden

Wat zeker niet mag ontbreken wordt een boekje met al haar leukste uitspraken, haar wijsheden als het ware! Maar alles op zijn tijd. Oh wat hou ik van het moederschap en wat zie ik dat kind toch graag. 

Ik hoop dat Livia een meisje wordt dat geniet van wat ik allemaal bijhoud, hetzij op haar 18 jaar, hetzij als ze zelf ooit kiest moeder te worden, maar ooit, alsjeblieft? Dan zie ik mezelf uren en uren vertellen over hoe geweldig ze was en is en hoe het moment was dat ze bijvoorbeeld haar eerste tandje kreeg of dat ze me voor het eerst bewust nadeed. Ik kan nu al niet wachten.